BODENTERREIN in Groningen
BODENTERREIN IN GRONINGEN
Het Bodenterrein (1941) in de stad Groningen ligt tussen de Antonius Deusinglaan en het Oosterhamrikkanaal aan de oostzijde van de binnenstad.
De naam verwijst naar de vroegere functie van het terrein, vanaf hier vertrokken de boderijders naar bestemmingen in geheel Nederland
Bodenterrein 1954 in de stad.
Lag tussen de Anton Deusinglaan en het Oosterhamrikanaal.
Thuis hadden we vroeger een grote groene kist, deze kist werd dan elke zomer wanneer we naar Ameland/Terschelling op vakantie gingen vol gestopt met kleren ed.
Mijn vader bracht dan de kist van te voren naar het boden terrein en van daar uit werd hij dan naar ons vakantieadres "verscheept" .
Dit was toen de normaalste zaak van de wereld.
Later werd het "bodenterrein" of in elk geval zijn functie verplaatst naar het Winschoterdiep naar het vervoerscentrum.
Handel in het bodenterrein
Anthonius Deusinglaan 1980 -
Vml bodenterrein.
Op de achtergrond de gereformeerde kerk.
Groot aantal vrachtwagens met spullen die vervoerd moesten worden.
Foto GA
Bodenterrein!
Tijdens de mei-kermis in 1938 in Groningen waren de woonwagens opgesteld op het toentertijd nog onbebouwde einde van de Singelweg en het leek wel een straat en plein met al de houten huizen op wielen, waar het intieme huiselijke leven, de eensgezindheid of ook een beetje verschil van mening, de arbeid en de zorg om het zware bestaan niet altijd binnen de wanden bleven.
De contouren van de Oosterkerk (1929) op de hoek van de S.S. Rosensteinlaan en de Thomassen à Thuessinklaan, zijn in de verte ook nog te zien
1968 Bodenterrein Antonius Deusinglaan Groningen
1940.
Het nieuwe bodenterrein te Groningen.
Ze hebben dan nu geruild: het nieuwe Anthonius Deusingplein en de eeuwenoude Vismarkt.
Het pas geboren nieuwe aan de buitenkant en het centrum, dat reeds veel beleefde en zich toch telkens weer kon aanpassen bij veranderde toestanden.
Het nieuwe kreeg thans grote drukte; het oude rust.
Maar het leven en de beweging op het nieuwe terrein is tevens georganiseerd en gecentraliseerd, zodat het verkeer zichzelf 'niet voor de voeten loopt', zoals op de Vismarkt dikwijls gebeurde.
Het is opwekkend en prikkelend tot aanpakken, dit deel van het moedige leven hier te zien werken.
Brenge het bloei en zegen voor de stad en de verre omliggende streken!
Het bodenterrein zoals het in de volksmond heet is het terrein ingeklemd tussen Kapteinbrug en academisch ziekenhuis.
Het is een groot parkeerterrein dat op dinsdag en donderdag vol staat met vrachtwagens die laden en lossen dat het een lieve lust is.
Er is een gebouw bij met loodsen, annex kantoor en het is er bedrijvigheid alom.
Erg veel te beleven is er niet of het moet zo zijn dat we er heen gaan om een pakje ter vervoer aan te bieden.
Als speelterrein speelt het nauwelijks een rol in ons leven.
Je zwerft er eens over.
Je kijkt hier eens en daar eens en dan heb je het gehad.
Dat verandert als er een evangelist uit Amerika in Groningen komt.
Het is Osborne, evangelist en gebedsgenezer.
Zijn komst maakt veel discussie los vooral onder de christenen.
Osborne is een typisch evangelist in de stijl van Billy Graham, maar hij gaat verder, want hij sluit elke bijeenkomst af met een genezingssessie.
Het bodenterrein wordt gedeeltelijk ingericht voor zijn komst.
Zijn aanwezigheid zal een week duren.
Er komen luidsprekers op het bodenterrein.
Er komt een podium waarop de evangelist kan staan met een tolk en misschien is er ook een muziekkorps bij of wordt de passende muziek via de luidsprekers afgedraaid.
Het is een hele happening.
Er zijn voor- en tegenstanders.
Het aantal verhalen van gelukte genezingen en uit de hand gelopen mislukkingen is even groot.
Als het spektakel begint zijn alle buurtkinderen natuurlijk van de partij en ze zwerven over het terrein om alles van het gebeuren mee te maken.
We zien veel mensen in rolstoelen, die worden voort gedrukt met blijde verwachting in het gezicht en we denken het onze ervan.
De toespraak van Osborne is niet inhoudelijk, maar meer qua uitvoering heel bijzonder. De kennis van het Engels wordt zeer laag ingeschat, want er staat naast Osborne een tolk die elke zin nazegt uitgesproken door de evangelist.
Je hoort dus , als je Engels verstaat het zelfde 2 keer en je kunt mooi kijken of je eigen Engels deugt.
Het wordt een sport om na te gaan of je vertaling klopt.
Het gaat zo.
The lord Jesus Christ is here tonight to tell you about your life.
Stilte.
Dan hoor je de tolk:
De Here Jezus Christus is hier vanavond om u iets te vertellen over uw leven.
Deze manier van preken werkt een enorme traagheid, maar ook een grote duidelijkheid in de hand.
Het werkt als een geheugentraining, die herhaling steeds.
Het merkwaardigste is de manier van vertalen.
De tolk probeert ook de intonatie van Osborne na te doen en met de soms aarzelende vertaling komt dat uiterst koddig over.
Dezelfde emotie in twee keer heeft iets onechts en dat is wat blijft hangen.
Het is onecht.
Het publiek maakt ervan typisch Amerikaans.
Het is wel degelijk spektakel.
Het hoogtepunt van de avond is het bidden aan het slot van de toespraak.
Centraal in het gebed staat het vragen om aandacht voor de zieken en gehandicapten en via opzwepende teksten probeert Osborne de mensen echt uit de rolstoelen te praten.
Het is zo opzwepend, dat je het gênant vindt.
Er zijn ook echt mensen die even omhoog kunnen komen, maar weer terug zakken in hun rolstoel.
Volgens de verhalen heeft Osborne een aantal rolstoelers in dienst, die zo goed reageren tegen betaling op gebeden van Osborne dat ze met opgevouwen rolstoel lopend het terrein kunnen verlaten.
Ik heb het niet gezien , wel de treurnis bij sommigen als het op niets uitloopt en zij onverrichterzake het trein na afloop verlaten.
In mijn ogen is Osborne een charlatan, maar ik zal wel geïndoctrineerd zijn.
Toch beseffen we heel goed dat Osborne preekt, dat als je maar echt gelooft, het allemaal goed komt.
Dus is het heel simpel, wie niet ter plekke geneest, gelooft niet ‘goed’ genoeg.
Die impliciete boodschap is wreed!!
Dat begrijpen we als kinderen heus wel.
Later in de week hebben we het wel gezien en horen we de stem van Osborne en tolk nog wel eens door het openstaande raam als de wind goed staat.
En zo waait het allemaal met de wind weg.
Thomas Lee Osborn
Uit CIP:
DOOR SANDER BRUINS SLOT
Osborn werd nauwelijks geduld in Groningen
GRONINGEN - Vijftig jaar geleden woedde er een kleine burgeroorlog in kerkelijk Nederland.
De strijd ging over het optreden van de Amerikaanse opwekkingsprediker en gebedsgenezer T.L. Osborn van 22 tot 31 augustus op het Malieveld in Den Haag en van 3 tot 7 september op het Bodenterrein in Groningen. ,,Voor alle mensen van alle richtingen vrije toegang'', stond er in de folders van Osborn. ,,Breng de zieken mee.
Geloof in God.''
In het Noorden vormden hervormden, gereformeerden, christelijk-gereformeerden, lutheranen, doopsgezinden en remonstranten een gemeenschappelijk front tegen Osborn.
In de Nieuwe Drentsche Courant publiceerden elf predikanten een indringende waarschuwing om zich niet met Osborns acties in te laten.
,,Ze brengen veelszins roes en opwinding, als deze uitgewerkt zijn volgt de leegte.''
Veel beter kon men zijn heil zoeken bij ,,de rustige, en misschien weinig in het oog vallende maar toch zo werkzame arbeid van het evangelie''. De dominees bedoelden hun eigen prediking en het dagelijks bidden en Bijbellezen.
Wonderlijk
Tommy Lee Osborn (1925), een boerenzoon uit Oklahoma (Verenigde Staten), was een evangelist met een lange staat van dienst en een enorme reputatie.
Op vijftienjarige leeftijd verliet hij zijn ouders en zijn twaalf broers en zussen om een evangelist te vergezellen op diens reizen.
Vervolgens werd hij zendeling in India en sinds 1947 reisde hij door Afrika, Azië en Zuid-Amerika om het evangelie te verkondigen.
In 1954 verbleef hij twee maanden in Jakarta; elke dag kwamen er twintigduizend mensen naar hem luisteren.
Tijdens zijn optreden gebeurden wonderlijke genezingen.
Blinden werden ziende, lammen gingen lopen.
In 1958 waren gebedsgenezers en opwekkingspredikers geen onbekend verschijnsel meer in Nederland.
In 1950 had de eerste zich aangediend, de Indiër Lam Jeevaratnam, die zieken genas, duivels uitdreef en ten slotte het land werd uitgezet wegens het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunst.
Na hem kwamen de Engelse gebedsgenezeres Elaine Richards en opwekkingsprediker Billy Graham uit Amerika.
Ook de gewezen scheermesjesfabrikant Herman Zaiss uit Wuppertal reisde het hele land door.
Hij kwam nog tweemaal terug en was diep onder de indruk van de stormachtige toeloop naar zijn optredens.
,,Ik geloof, dat de engel, die het boek des levens in de hemel bijhoudt, heeft moeten overwerken, om alle namen van de geredden in te schrijven.''
Zaiss vond ook gehoor bij hervormde en gereformeerde predikanten.
Na een toespraak voor negentig voorgangers en hun vrouwen in Hattem, werd hem spontaan Gods zegen toegezongen: 'Dat 's Heren zegen op u daal...'.
Anderen noemden hem een valse profeet. P. Jongeling, de hoofdredacteur van het Gereformeerd Gezinsblad , zag Zaiss in het licht van de eindtijd.
,,In het laatste uur der wereldhistorie zullen, uiterlijk gezien, de tekenen en wonderen allemaal aan de kant van de antichrist zijn.
Dat leert ons de Openbaring heel duidelijk.''
Aan één oor doof
De meningen waren dus al lang bepaald toen Osborn in augustus 1958 naar Nederland kwam. Hij was uitgenodigd door een interkerkelijk werkcomité met een hervormde voorzitter, ds. P.C. van Leeuwen, en een gereformeerde penningmeester, notaris H.J. Zweers. Veertigduizend mensen reisden op 22 augustus naar het Malieveld in Den Haag, waar ze Osborn hoorden bidden voor de mensen die aan één oor doof waren.
Na afloop riep hij de doven die nu hoorden, naar het podium.
Veertig mensen kwamen naar voren.
Zo ging het avond aan avond, tot heil van honderden die zich bekeerden en tientallen die genezen werden.
Trombose, tumoren, hartziekten en rugkwalen bleken na Osborns gebed ineens verdwenen. Niet iedereen geloofde dat.
De theoloog en arts dr. F.A. Nolle, geneesheer-directeur van het Diaconessenhuis in Leiden, ging tweemaal naar het Malieveld en drong zich naar het podium om te zien wat daar gebeurde.
Als 'mens en medicus' kon hij nauwelijks woorden vinden voor wat hij zag.
,,Een jongetje van ongeveer acht jaar, met waarschijnlijk een ernstige resttoestand van een kinderverlamming, wordt gedwongen als een gedresseerd beest op en neer te lopen, krijgt de raad er 'Halleluja' bij te roepen en moet ontdaan van zijn prothese (beugel), gesteund door welwillende helpers, een demonstratie geven van zijn 'genezing'.''
Nolle kon 'helaas' niets anders doen dan het kind over zijn haar strijken.
Hij zag hoe mevrouw Osborn de genezen mensen selecteerde voor een getuigenis.
Een eczeempatiënt met de handpalmen vol zalf en het verband los in de handen werd de deur gewezen.
Een epilepticus en een nierpatiënt werden op hun woord geloofd en mochten getuigen.
Vreselijk, vond Nolle.
,,Het bewijs van de wonderen op het Malieveld steunt dus op wat de opgezweepte patiënt op het Malieveld zelf zegt en op de selectie van een volslagen medische leek: mevrouw Osborn.''
De gereformeerde ds. Chr.W.J. Teeuwen kwam ook naar het Malieveld en hoorde Osborn 'de dominees' onder handen nemen.
De dominees menen het goed, ze hebben de mensen lief, maar ze hebben geen geloof, want in hun gemeenten gebeurden geen genezingswonderen.
,,The ministers are a blame!'' , riep Osborn, maar Teeuwen was er niet van onder de indruk.
Hij vond Osborn een dweper.
,,Frenetiek bijt Osborn zich in maar één thema vast, dat hij als een meester op het klavier der massaziel bespeelt: de genezing van lichaam en ziel.''
In het opzwepende gebed hoorde Teeuwen duistere tonen klinken.
,,Heeft Jezus zo gebeden?
Beluister ik hier de Heilige Geest die bidt?
Of is het... nee, nee, dat niet!
O, God, dat niet!''
Ordeverstoringen
Bij de ingang van het Bodenterrein in Groningen deelden gereformeerden pamfletten uit met waarschuwingen tegen Osborn.
Ze gingen in discussie met aanhangers van Osborn; er ontstonden twistgesprekken die tot ordeverstoringen leidden.
Op zondagmiddag verscheen de Groninger politie om de geluidsinstallatie uit te schakelen.
Het gebeurde op verzoek van gereformeerden die in een nabijgelegen kerk een kerkdienst hielden.
De twist met de gereformeerden bleef door Osborn niet onopgemerkt.
Hij toonde zich van goede wil en zei dat niet de genezing van de zieken, maar de verlossing van de ziel het grootste wonder was.
Hij waardeerde de belangstelling van de gereformeerden en wilde ,,over deze kleine dingen niet kibbelen''.
Osborns aanhangers bleken minder mild.
,,Dit was de gunstige tijd om Jezus te verkondigen van man tot man'', schreef het charismatische maandblad Vuur van de hervormde ds. W. Glashouwer en vicaris W.W. Verhoef.
,,En de duivel en niemand anders dan de duivel heeft het klaargespeeld om de meeste christenen te laten discussiëren en theoretiseren over voor of tegen Osborn.''
Volgens de geschiedschrijvers van de Nederlandse pinksterbeweging, de gebroeders Cees en Paul van der Laan, werden aanhangers van Osborn door het scherpe oordeel van de dominees in verwarring gebracht.
Zo werden zij de pinkstergemeenten 'ingedreven', want daar mochten ze God loven om zijn wonderen.
Vooral de aanhang van pinksterprediker Johan Maasbach, die als tolk van Osborn optrad, groeide sterk.
Hij werd de Hollandse Osborn en organiseerde in drie jaar 33 evangelisatiecampagnes, waar driehonderdduizend mensen op afkwamen.
Meer dan zevenduizend kwamen tot geloof.
De evangelist John Maasbach jr. is naar T.L. Osborn genoemd: John T.L. Maasbach.
Het is een groot parkeerterrein dat op dinsdag en donderdag vol staat met vrachtwagens die laden en lossen dat het een lieve lust is.
Er is een gebouw bij met loodsen, annex kantoor en het is er bedrijvigheid alom.
Erg veel te beleven is er niet of het moet zo zijn dat we er heen gaan om een pakje ter vervoer aan te bieden.
Als speelterrein speelt het nauwelijks een rol in ons leven.
Je zwerft er eens over.
Je kijkt hier eens en daar eens en dan heb je het gehad.
Dat verandert als er een evangelist uit Amerika in Groningen komt.
Het is Osborne, evangelist en gebedsgenezer.
Zijn komst maakt veel discussie los vooral onder de christenen.
Osborne is een typisch evangelist in de stijl van Billy Graham, maar hij gaat verder, want hij sluit elke bijeenkomst af met een genezingssessie.
Het bodenterrein wordt gedeeltelijk ingericht voor zijn komst.
Zijn aanwezigheid zal een week duren.
Er komen luidsprekers op het bodenterrein.
Er komt een podium waarop de evangelist kan staan met een tolk en misschien is er ook een muziekkorps bij of wordt de passende muziek via de luidsprekers afgedraaid.
Het is een hele happening.
Er zijn voor- en tegenstanders.
Het aantal verhalen van gelukte genezingen en uit de hand gelopen mislukkingen is even groot.
Als het spektakel begint zijn alle buurtkinderen natuurlijk van de partij en ze zwerven over het terrein om alles van het gebeuren mee te maken.
We zien veel mensen in rolstoelen, die worden voort gedrukt met blijde verwachting in het gezicht en we denken het onze ervan.
De toespraak van Osborne is niet inhoudelijk, maar meer qua uitvoering heel bijzonder. De kennis van het Engels wordt zeer laag ingeschat, want er staat naast Osborne een tolk die elke zin nazegt uitgesproken door de evangelist.
Je hoort dus , als je Engels verstaat het zelfde 2 keer en je kunt mooi kijken of je eigen Engels deugt.
Het wordt een sport om na te gaan of je vertaling klopt.
Het gaat zo.
The lord Jesus Christ is here tonight to tell you about your life.
Stilte.
Dan hoor je de tolk:
De Here Jezus Christus is hier vanavond om u iets te vertellen over uw leven.
Deze manier van preken werkt een enorme traagheid, maar ook een grote duidelijkheid in de hand.
Het werkt als een geheugentraining, die herhaling steeds.
Het merkwaardigste is de manier van vertalen.
De tolk probeert ook de intonatie van Osborne na te doen en met de soms aarzelende vertaling komt dat uiterst koddig over.
Dezelfde emotie in twee keer heeft iets onechts en dat is wat blijft hangen.
Het is onecht.
Het publiek maakt ervan typisch Amerikaans.
Het is wel degelijk spektakel.
Het hoogtepunt van de avond is het bidden aan het slot van de toespraak.
Centraal in het gebed staat het vragen om aandacht voor de zieken en gehandicapten en via opzwepende teksten probeert Osborne de mensen echt uit de rolstoelen te praten.
Het is zo opzwepend, dat je het gênant vindt.
Er zijn ook echt mensen die even omhoog kunnen komen, maar weer terug zakken in hun rolstoel.
Volgens de verhalen heeft Osborne een aantal rolstoelers in dienst, die zo goed reageren tegen betaling op gebeden van Osborne dat ze met opgevouwen rolstoel lopend het terrein kunnen verlaten.
Ik heb het niet gezien , wel de treurnis bij sommigen als het op niets uitloopt en zij onverrichterzake het trein na afloop verlaten.
In mijn ogen is Osborne een charlatan, maar ik zal wel geïndoctrineerd zijn.
Toch beseffen we heel goed dat Osborne preekt, dat als je maar echt gelooft, het allemaal goed komt.
Dus is het heel simpel, wie niet ter plekke geneest, gelooft niet ‘goed’ genoeg.
Die impliciete boodschap is wreed!!
Dat begrijpen we als kinderen heus wel.
Later in de week hebben we het wel gezien en horen we de stem van Osborne en tolk nog wel eens door het openstaande raam als de wind goed staat.
En zo waait het allemaal met de wind weg.
Thomas Lee Osborn
Uit CIP:
DOOR SANDER BRUINS SLOT
Osborn werd nauwelijks geduld in Groningen
GRONINGEN - Vijftig jaar geleden woedde er een kleine burgeroorlog in kerkelijk Nederland.
De strijd ging over het optreden van de Amerikaanse opwekkingsprediker en gebedsgenezer T.L. Osborn van 22 tot 31 augustus op het Malieveld in Den Haag en van 3 tot 7 september op het Bodenterrein in Groningen. ,,Voor alle mensen van alle richtingen vrije toegang'', stond er in de folders van Osborn. ,,Breng de zieken mee.
Geloof in God.''
In het Noorden vormden hervormden, gereformeerden, christelijk-gereformeerden, lutheranen, doopsgezinden en remonstranten een gemeenschappelijk front tegen Osborn.
In de Nieuwe Drentsche Courant publiceerden elf predikanten een indringende waarschuwing om zich niet met Osborns acties in te laten.
,,Ze brengen veelszins roes en opwinding, als deze uitgewerkt zijn volgt de leegte.''
Veel beter kon men zijn heil zoeken bij ,,de rustige, en misschien weinig in het oog vallende maar toch zo werkzame arbeid van het evangelie''. De dominees bedoelden hun eigen prediking en het dagelijks bidden en Bijbellezen.
Wonderlijk
Tommy Lee Osborn (1925), een boerenzoon uit Oklahoma (Verenigde Staten), was een evangelist met een lange staat van dienst en een enorme reputatie.
Op vijftienjarige leeftijd verliet hij zijn ouders en zijn twaalf broers en zussen om een evangelist te vergezellen op diens reizen.
Vervolgens werd hij zendeling in India en sinds 1947 reisde hij door Afrika, Azië en Zuid-Amerika om het evangelie te verkondigen.
In 1954 verbleef hij twee maanden in Jakarta; elke dag kwamen er twintigduizend mensen naar hem luisteren.
Tijdens zijn optreden gebeurden wonderlijke genezingen.
Blinden werden ziende, lammen gingen lopen.
In 1958 waren gebedsgenezers en opwekkingspredikers geen onbekend verschijnsel meer in Nederland.
In 1950 had de eerste zich aangediend, de Indiër Lam Jeevaratnam, die zieken genas, duivels uitdreef en ten slotte het land werd uitgezet wegens het onbevoegd uitoefenen van de geneeskunst.
Na hem kwamen de Engelse gebedsgenezeres Elaine Richards en opwekkingsprediker Billy Graham uit Amerika.
Ook de gewezen scheermesjesfabrikant Herman Zaiss uit Wuppertal reisde het hele land door.
Hij kwam nog tweemaal terug en was diep onder de indruk van de stormachtige toeloop naar zijn optredens.
,,Ik geloof, dat de engel, die het boek des levens in de hemel bijhoudt, heeft moeten overwerken, om alle namen van de geredden in te schrijven.''
Zaiss vond ook gehoor bij hervormde en gereformeerde predikanten.
Na een toespraak voor negentig voorgangers en hun vrouwen in Hattem, werd hem spontaan Gods zegen toegezongen: 'Dat 's Heren zegen op u daal...'.
Anderen noemden hem een valse profeet. P. Jongeling, de hoofdredacteur van het Gereformeerd Gezinsblad , zag Zaiss in het licht van de eindtijd.
,,In het laatste uur der wereldhistorie zullen, uiterlijk gezien, de tekenen en wonderen allemaal aan de kant van de antichrist zijn.
Dat leert ons de Openbaring heel duidelijk.''
Aan één oor doof
De meningen waren dus al lang bepaald toen Osborn in augustus 1958 naar Nederland kwam. Hij was uitgenodigd door een interkerkelijk werkcomité met een hervormde voorzitter, ds. P.C. van Leeuwen, en een gereformeerde penningmeester, notaris H.J. Zweers. Veertigduizend mensen reisden op 22 augustus naar het Malieveld in Den Haag, waar ze Osborn hoorden bidden voor de mensen die aan één oor doof waren.
Na afloop riep hij de doven die nu hoorden, naar het podium.
Veertig mensen kwamen naar voren.
Zo ging het avond aan avond, tot heil van honderden die zich bekeerden en tientallen die genezen werden.
Trombose, tumoren, hartziekten en rugkwalen bleken na Osborns gebed ineens verdwenen. Niet iedereen geloofde dat.
De theoloog en arts dr. F.A. Nolle, geneesheer-directeur van het Diaconessenhuis in Leiden, ging tweemaal naar het Malieveld en drong zich naar het podium om te zien wat daar gebeurde.
Als 'mens en medicus' kon hij nauwelijks woorden vinden voor wat hij zag.
,,Een jongetje van ongeveer acht jaar, met waarschijnlijk een ernstige resttoestand van een kinderverlamming, wordt gedwongen als een gedresseerd beest op en neer te lopen, krijgt de raad er 'Halleluja' bij te roepen en moet ontdaan van zijn prothese (beugel), gesteund door welwillende helpers, een demonstratie geven van zijn 'genezing'.''
Nolle kon 'helaas' niets anders doen dan het kind over zijn haar strijken.
Hij zag hoe mevrouw Osborn de genezen mensen selecteerde voor een getuigenis.
Een eczeempatiënt met de handpalmen vol zalf en het verband los in de handen werd de deur gewezen.
Een epilepticus en een nierpatiënt werden op hun woord geloofd en mochten getuigen.
Vreselijk, vond Nolle.
,,Het bewijs van de wonderen op het Malieveld steunt dus op wat de opgezweepte patiënt op het Malieveld zelf zegt en op de selectie van een volslagen medische leek: mevrouw Osborn.''
De gereformeerde ds. Chr.W.J. Teeuwen kwam ook naar het Malieveld en hoorde Osborn 'de dominees' onder handen nemen.
De dominees menen het goed, ze hebben de mensen lief, maar ze hebben geen geloof, want in hun gemeenten gebeurden geen genezingswonderen.
,,The ministers are a blame!'' , riep Osborn, maar Teeuwen was er niet van onder de indruk.
Hij vond Osborn een dweper.
,,Frenetiek bijt Osborn zich in maar één thema vast, dat hij als een meester op het klavier der massaziel bespeelt: de genezing van lichaam en ziel.''
In het opzwepende gebed hoorde Teeuwen duistere tonen klinken.
,,Heeft Jezus zo gebeden?
Beluister ik hier de Heilige Geest die bidt?
Of is het... nee, nee, dat niet!
O, God, dat niet!''
Ordeverstoringen
Bij de ingang van het Bodenterrein in Groningen deelden gereformeerden pamfletten uit met waarschuwingen tegen Osborn.
Ze gingen in discussie met aanhangers van Osborn; er ontstonden twistgesprekken die tot ordeverstoringen leidden.
Op zondagmiddag verscheen de Groninger politie om de geluidsinstallatie uit te schakelen.
Het gebeurde op verzoek van gereformeerden die in een nabijgelegen kerk een kerkdienst hielden.
De twist met de gereformeerden bleef door Osborn niet onopgemerkt.
Hij toonde zich van goede wil en zei dat niet de genezing van de zieken, maar de verlossing van de ziel het grootste wonder was.
Hij waardeerde de belangstelling van de gereformeerden en wilde ,,over deze kleine dingen niet kibbelen''.
Osborns aanhangers bleken minder mild.
,,Dit was de gunstige tijd om Jezus te verkondigen van man tot man'', schreef het charismatische maandblad Vuur van de hervormde ds. W. Glashouwer en vicaris W.W. Verhoef.
,,En de duivel en niemand anders dan de duivel heeft het klaargespeeld om de meeste christenen te laten discussiëren en theoretiseren over voor of tegen Osborn.''
Volgens de geschiedschrijvers van de Nederlandse pinksterbeweging, de gebroeders Cees en Paul van der Laan, werden aanhangers van Osborn door het scherpe oordeel van de dominees in verwarring gebracht.
Zo werden zij de pinkstergemeenten 'ingedreven', want daar mochten ze God loven om zijn wonderen.
Vooral de aanhang van pinksterprediker Johan Maasbach, die als tolk van Osborn optrad, groeide sterk.
Hij werd de Hollandse Osborn en organiseerde in drie jaar 33 evangelisatiecampagnes, waar driehonderdduizend mensen op afkwamen.
Meer dan zevenduizend kwamen tot geloof.
De evangelist John Maasbach jr. is naar T.L. Osborn genoemd: John T.L. Maasbach.
Bodenterrein!
1968 08 09 -
Bodenterrein met mannen met grote kartonnen dozen.
Een Amerikaanse bestelwagen van de Boot- en Autodienst.
Foto GA
Reacties
Een reactie posten